ο πρίγκηπας της ροκ

Παύλος Σιδηρόπουλος

Η ιστο­σε­λί­δα αυτή δημιουρ­γή­θη­κε με αφορ­μή την ψηφιο­ποί­η­ση του αρχεί­ου του Παύ­λου Σιδη­ρό­που­λου και από την ανά­γκη μιας όσο το δυνα­τόν πλη­ρέ­στε­ρης παρου­σί­α­σης της προ­σω­πι­κό­τη­τας και του έργου του. Μιας προ­σω­πι­κό­τη­τας, με κοι­νω­νι­κές και πολι­τι­κές ανη­συ­χί­ες, με φιλο­σο­φι­κές ανα­ζη­τή­σεις και προ­βλη­μα­τι­σμούς, που δεν έπα­ψε ποτέ ν’ ανα­ζη­τά και να δοκι­μά­ζει νέους τρό­πους έκφρα­σης, όχι μόνο μέσα από τη μου­σι­κή, αλλά και μέσα από μια ευρύ­τε­ρη καλ­λι­τε­χνι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, τον τρό­πο ζωής και ουσια­στι­κά όλα όσα συνέ­θε­ταν γι’ αυτόν μια ροκ ταυ­τό­τη­τα.

Αρχείο ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
@2011 ΜΕΛΙΝΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο πρίγκηπας της ροκ

ο Παύ­λος

στί­χοι

επάγ­γελ­μα – Συγ­γρα­φευς

welcome to the show

«Πάνω στη σκη­νή τα δίνω όλα. Το μυστι­κό του ροκ εντ ρολ σ’ αυτό επά­νω, είναι την ώρα που παί­ζεις να μην το βάζεις ποτέ κάτω. Οταν πραγ­μα­τι­κά κάνεις ότι μπο­ρείς είναι σίγου­ρο ότι το κοι­νό θα έχει και την ανά­λο­γη αντί­δρα­ση. Για­τί το ροκ στη­ρί­ζε­ται στην ανθρώ­πι­νη επα­φή – όποιας μορ­φής και να είναι αυτή – και από εκεί παίρ­νει και τα ερε­θί­σμα­τά του».

«Είχα γεν­νη­θεί να κάνω στά­ση και τρό­πο ζωής μου το ροκ». ΠΟΠ ΚΑΙ ΡΟΚ

«Η στιγ­μή που επι­τυγ­χά­νε­ται το ροκ εν ρολ είναι όταν η σωμα­τι­κή και ψυχι­κή εκφρα­στι­κή κατά­στα­ση του ροκε­ντρο­λί­στα ταυ­τι­στούν».

«Ηδη τώρα έχου­με μια παρά­δο­ση τριά­ντα χρό­νων ελλη­νι­κού ροκ. Μετά από πενή­ντα χρό­νια θα μιλά­με όπως και για το ρεμπέ­τι­κο και το δημο­τι­κό. Η παρά­δο­ση δημιουρ­γεί­ται, δεν γεν­νιέ­ται. Από το κενό δεν βγαί­νει τίπο­τε».

«Ποτέ η κατά­στα­ση και να την αφή­σεις, δεν θα μεί­νει έτσι. Πάντα θα υπάρ­χου­νε άνθρω­ποι οι οποί­οι θα θέλου­νε να κάνου­νε κάτι παρα­πά­νω απ’ ότι κάνου­νε. Αυτό και μόνο δεν αφή­νει την κατά­στα­ση έτσι. Αλλά να πω ότι πρέ­πει να γίνει αυτό ή το άλλο δεν το κάνω για­τί φοβά­μαι. Φοβά­μαι σε τί αυτιά θα πέσει. Δεν έχω εμπι­στο­σύ­νη σε κανέ­ναν, ούτε στην ίδια μου τη φάτσα που τη βλέ­πω στον καθρέ­φτη. Οσοι ξένοι έχου­νε έρθει εδώ και έχου­νε δει τις συν­θή­κες και τα τεχνι­κά μέσα με τα οποία δου­λεύ­ου­με εμείς λένε «ρε παι­διά δεν είναι δυνα­τόν, εσείς είσα­στε ήρω­ες κανο­νι­κά». ΗΧΟΣ

«Πραγ­μα­τι­κά δεν ξέρω ποιός είναι ο δικός μου ρόλος στο ελλη­νι­κό ροκ και είναι ένα θέμα που ποτέ δεν ανα­ρω­τή­θη­κα γι’ αυτό. Αλλά αισθά­νο­μαι πάρα πολύ μεγά­λη ευθύ­νη απέ­να­ντι στον κόσμο που με ακού­ει. Δηλα­δή άμα φύγω από ένα μέρος που έχω παί­ξει και βλέ­πω ότι δεν έχου­νε πάει καλά τα πράγ­μα­τα, είμαι άρρω­στος κυριο­λε­κτι­κά, σα να έχω κάνει το μεγα­λύ­τε­ρο σφάλ­μα της ζωής μου. Αντί­θε­τα όταν δω ότι κι εγώ και το κοι­νό τη βρί­σκου­με είναι απ’ τις μεγα­λύ­τε­ρες ηδο­νές της ζωής μου».

«Γρά­φω κατά και­ρούς στί­χους και τους αφή­νω. Οταν τους περά­σω μαι μου­σι­κή μετά από ένα μήνα, ένα χρό­νο, φυσι­κό είναι ο λόγος να δια­φέ­ρει της μου­σι­κής. Αλλά και το ανά­πο­δο. Γρά­φω δέκα ακόρ­ντα και μια μελω­δία. Μετά από κάποιο διά­στη­μα μου συμ­βαί­νει ένα συμ­βάν στη ζωή μου που το μετα­τρέ­πω σε στί­χους. Το τελι­κό πάντρε­μα, η τελι­κή φόρ­μα του τρα­γου­διού χρε­ώ­νε­ται στο γκρουπ, στους μου­σι­κούς. Το ροκ δεν είναι μονα­χι­κή δου­λειά. Κι όποιος υπο­στη­ρί­ζει το αντί­θε­το ψεύ­δε­ται στον ίδιο του τον εαυ­τό».

«Εχει μεγά­λη δυσκο­λία να μπει ελλη­νι­κός στί­χος στην ροκ μου­σι­κή αλλά πως να το κάνου­με πρέ­πει να παλαί­ψεις. Πρώ­τα θα βγει λίγο κου­τσό, λίγο τραυ­μα­τι­σμέ­νο, μετά όμως θα βρει τον δρό­μο του. Θέλει ειδι­κή μελέ­τη… Εγώ κου­ρά­στη­κα αλλά βρή­κα τα μυστι­κά της ελλη­νι­κής γλώσ­σας και τώρα ο στί­χος κολ­λά­ει. Κοφτά, λέξη προς λέξη. Και νιώ­θω μεγά­λη ικα­νο­ποί­η­ση για­τί αυτό το «ταξί­δι» το ‘βγα­λα πέρα μόνος μου». ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣ

«Ορε­ξη για ροκ εντ ρολ υπάρ­χει αλλά μόνο απ’ τους μου­σι­κούς και το ακρο­α­τή­ριο. Δυστυ­χώς στις εται­ρεί­ες και στα μέσα ενη­μέ­ρω­σης δεν υπάρ­χουν άνθρω­ποι με μερά­κι για το ροκ».

«Υπάρ­χουν αναρ­χι­κοί, άναρ­χα άτο­μα δεν υπάρ­χουν. Έχω τις προ­σω­πι­κές μου αρχές που άλλες συμ­φω­νούν κι άλλες δεν συμ­φω­νούν με αυτές της κοι­νω­νί­ας. Δεν είμαι από­λυ­τος πάνω σ’ αυτές τις αρχές. Είμαι ρευ­στός και αυτό εξαρ­τά­ται από την καθη­με­ρι­νή μου ζωή και από τις εμπει­ρί­ες. Για να μη γίνει ρευ­στό­τη­τα, διά­λυ­ση, αυτο­κα­τα­στρο­φή, ισσο­ρο­πώ αυτή τη ρευ­στό­τη­τα με μια συνέ­πεια που φαί­νε­ται στις σχέ­σεις μου με τους άλλους». ΠΟΠ ΚΑΙ ΡΟΚ

«Σήμε­ρα με τις μου­σι­κές και στι­χουρ­γι­κές ελευ­θε­ριό­τη­τες έχου­με κατα­λή­ξει κατά βάση λόγω του μάρ­κε­τινγκ, σε μου­σι­κά κατα­σκευά­σμα­τα όπου κυριαρ­χούν η πλα­κί­τσα, οι κλι­σα­ρι­σμέ­νοι στί­χοι, οι εντυ­πω­σια­κές ρηχές ενορ­χη­στρώ­σεις, οι δήθεν μου­σι­κές επι­μι­ξί­ες και φυσι­κά τα άθλια ελλη­νι­κά…».

«Θέλω να πω στους πιτσι­ρι­κά­δες ότι δεν υπάρ­χει κανέ­νας, μα κανέ­νας απο­λύ­τως λόγος να δοκι­μά­σουν ηρω­ί­νη. Δεν μπο­ρεί να σου δώσει κανέ­να όρα­μα, καμ­μιά ψευ­δαί­σθη­ση, κανέ­να βίζιον ας πού­με, άμα είσαι ποι­η­τής, ζωγρά­φος ή καλ­λι­τέ­χνης… Η ηρω­ί­νη είναι κάτι που σε εκμη­δε­νί­ζει, είναι ένας μύθος, μια μπούρ­δα…».

«Η γυναί­κα είναι ο καθρέ­φτης μας. Είναι το πλά­σμα που μπο­ρού­με να πού­με ότι το αγα­πά­με στο έπα­κρο και το μισού­με το ίδιο στο έπα­κρο ταυ­τό­χρο­να, όπως με το ίδιο σκε­πτι­κό λέμε ότι εμπε­ριέ­χου­με το Σατα­νά και το Θεό». ΠΟΠ ΚΑΙ ΡΟΚ