Άντε και καλή τύχη μάγκες

Η δια­φή­μι­ση θα τελειώ­σει σε 
Δημιουρ­γία κυμα­το­μορ­φής…
Αυτό το περιε­χό­με­νο είναι ιδιω­τι­κό
Εισα­γά­γε­τε έγκυ­ρο κωδι­κό πρό­σβα­σης!


Μου­σι­κή – Στί­χοι: Παύ­λος Σιδη­ρό­που­λος
Ενορ­χή­στρω­ση: Απρο­σάρ­μο­στοι

Ερμη­νεία: Παύ­λος Σιδη­ρό­που­λος
Γιάν­νης Αγγε­λά­κας: Ο χαφιές
Βασί­λης Πετρί­δης: Χαρ­μά­νης κι άφρα­γκος
Απρο­σάρ­μο­στοι: Ασ’την καρ­διά σου
Γιάν­νης Γιο­κα­ρί­νης: Αν ήσουν φίλος
Χάρης & Πάνος Κατσι­μί­χας: Αυτοί μιλάν

Παί­ζουν οι Απρο­σάρ­μο­στοι:
Οδυσ­σέ­ας Γαλα­νά­κης: ηλε­κτρι­κή κιθά­ρα
Βασί­λης Πετρί­δης: ηλε­κτρι­κή κιθά­ρα
Λου­κάς Γκέ­κας: πιά­νο, πλή­κτρα
Αλέ­κος Αρά­πης: μπά­σο
Κυριά­κος Δαρί­βας: τύμπα­να, κρου­στά

Συμ­με­τέ­χουν οι μου­σι­κοί:
Δημή­τρης Μπέλ­λος: keyboards
Ντί­νος Απο­στό­λου: τενό­ρο και σοπρά­νο σαξό­φω­νο
Βασί­λης Γκί­νος: προ­γραμ­μα­τι­σμός synthies

Παρα­γω­γή: Απρο­σάρ­μο­στοι
Επι­μέ­λεια παρα­γω­γής: Μάκης Αχλα­διώ­της
Ηχο­λη­ψία: Μπά­μπης Μπλα­ζου­δά­κης, Γιώρ­γος Ανδρέ­ου, Αντώ­νης Σπε­τσέ­ρης (Studio Sierra), Γιώρ­γος Καρα­γιαν­νί­δης, Νίκος Εσπια­λί­δης (Top Sound Studio)
Τεχνι­κή υπο­στή­ρι­ξη: Κώστας Μοσκο­φί­δης (Λυρι­κόν Α.Ε.), Μάκης Αχλα­διώ­της, Ηλί­ας Αχλα­διώ­της
Φωτο­γρα­φι­κό υλι­κό: Μαρία Πετρά­κη
Φωτο­γρα­φί­ες έκδο­σης: Δέσποι­να Μιχαη­λί­δη
Ευχα­ρι­στί­ες στους: Μελί­να Σιδη­ρο­πού­λου, Κώστα Σιδη­ρό­που­λο

Ο δίσκος (που δεν έγινε)

«Τα κομ­μά­τια που θα περιέ­χει αυτό το LP είναι οχτώ καθα­ρά ροκ και δύο ρεμπέ­τι­κα μετα­γραμ­μέ­να σε ροκ ήχο» είχε πει ο Παύ­λος Σιδη­ρό­που­λος στην τελευ­ταία συνέ­ντευ­ξη (σε έντυ­πο μέσο) που πρό­λα­βε να δώσει, στον Μισέλ Φάις [περιο­δι­κό Ήχος, Σεπτέμ­βριος 1990]. Οι ηχο­γρα­φή­σεις όμως, πέρα από πρό­βες και δοκι­μα­στι­κά, δεν ξεκί­νη­σαν ποτέ –του­λά­χι­στον όχι με κεί­νον στο τιμό­νι. Ο θάνα­τος τον πρό­λα­βε στις 6 Δεκεμ­βρί­ου του 1990.

Ο δίσκος (που έγινε)

Η αφο­σιω­μέ­νη μπά­ντα του, οι Απρο­σάρ­μο­στοι, ξεκι­νούν τις ηχο­γρα­φή­σεις στο στού­ντιο Sierra -τον ίδιο μήνα, λίγο μετά το χαμό του Παύ­λου- και τις ολο­κλη­ρώ­νουν τον Ιού­νιο του επό­με­νου χρό­νου. Ο δίσκος κυκλο­φο­ρεί το φθι­νό­πω­ρο του 1991.

Η φωνή του Παύ­λου ακού­γε­ται σε τέσ­σε­ρα από τα εννιά τρα­γού­δια του δίσκου, χάρη και στη συμ­βο­λή της τεχνο­λο­γί­ας. Στο εναρ­κτή­ριο «Ετού­τη η πόλη» μοντα­ρί­στη­κε η φωνή του από μια πρώ­τη ζωντα­νή παρου­σί­α­ση του τρα­γου­διού σε ραδιο­φω­νι­κό σταθ­μό, όπως περί­που έγι­νε και για το «Ερω­τι­κό». Το «Πες μου αν θέλεις κάτι» είχε ηχο­γρα­φη­θεί στο στού­ντιο του Top FM στις αρχές του ’89 και επε­ξερ­γά­στη­κε περαι­τέ­ρω κατά τη δια­δι­κα­σία της μίξης. Το τελευ­ταίο κομ­μά­τι «Απρο­σάρ­μο­στοι», που στέ­κει ως μια τρα­γου­δι­στή παρου­σί­α­ση της μπά­ντας από τον Παύ­λο, την οποία συνή­θι­ζε συναυ­λια­κά, ηχο­γρα­φή­θη­κε σε ένα τετρα­κά­να­λο κατά τη διάρ­κεια μιας πρό­βας –και λέγε­ται πως είναι το τελευ­ταίο κομ­μά­τι που έγρα­ψε.

Σύμ­φω­να με μαρ­τυ­ρί­ες, μετα­φέρ­θη­κε σε μέλη των Απρο­σάρ­μο­στων –και παρέ­μει­νε έκτο­τε ως φήμη- ότι μετά το θάνα­το του Παύ­λου, κάποιοι παρα­γω­γοί και στε­λέ­χη της εται­ρεί­ας πρό­τει­ναν να ολο­κλη­ρω­θεί ο δίσκος με τη φωνή γνω­στού τρα­γου­δι­στή (ή τρα­γου­δι­στών). Ως απά­ντη­ση στις πιέ­σεις για εμπο­ρι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση του θανά­του του δημιουρ­γού, τα μέλη του συγκρο­τή­μα­τος και οι κοντι­νοί άνθρω­ποί του, απο­φα­σί­ζουν να προ­τεί­νουν σε φίλους του Παύ­λου, μου­σι­κούς και ερμη­νευ­τές, να τρα­γου­δή­σουν τα κομ­μά­τια που δεν είχαν ολο­κλη­ρω­θεί ή δεν υπήρ­χαν σε κάποια μορ­φή (με τη φωνή του) που να μπο­ρού­σε να αξιο­ποι­η­θεί. Στο δίσκο τρα­γού­δη­σαν γεν­ναιό­δω­ρα ο Γιάν­νης Αγγε­λά­κας του συγκρο­τή­μα­τος Τρύ­πες, ο Γιάν­νης Γιο­κα­ρί­νης, ο Χάρης και ο Πάνος Κατσι­μί­χας, και από τους στε­νούς μου­σι­κούς συντρό­φους του, οι Απρο­σάρ­μο­στοι (όλοι μαζί παρεϊ­στι­κα στο «Ασ’την καρ­διά σου») και ο Βασί­λης Πετρί­δης.

Έγραψαν για το δίσκο

«Η τρα­γω­δία δεν είναι πως οι «κακοί» Απρο­σάρ­μο­στοι, κι όποιοι άλλοι συνέ­βα­λαν στη δια­μόρ­φω­ση των τρα­γου­διών, «χάλα­σαν» αυτό που με την παρου­σία του Παύ­λου θα ήταν «καλό». Οι στί­χοι δικοί του είναι, τα τρα­γού­δια είχαν ήδη συν­θε­θεί και υπήρ­χαν και σε πρω­τό­λειες ηχο­γρα­φή­σεις (από τις οποί­ες πάρ­θη­κε η φωνή του Παύ­λου για τα τέσ­σε­ρα τρα­γού­δια όπου ακού­γε­ται), οι Γ.Αγγελάκας (Τρύ­πες), Γ.Γιοκαρίνης, αδερ­φοί Κατσι­μί­χα κι οι ίδιοι οι Απρο­σάρ­μο­στοι τις δικές του μελω­δί­ες τρα­γου­δούν, κι είναι πολύ πιθα­νό ο Σιδη­ρό­που­λος να είχε εγκρί­νει το ύφος της ενορ­χή­στρω­σης και το κλί­μα της παρα­γω­γής του δίσκου. […] Κι η ενορ­χή­στρω­ση είναι θλι­βε­ρή στη φτή­νια της, όλα αυτά τα κιτς εφέ κατευ­θεί­αν από τα σκυ­λά­δι­κα, κι η παρα­γω­γή είναι το ίδιο φτη­νιά­ρι­κη και πλα­στι­κή, και υπάρ­χει ένα τρα­γού­δι, το τελευ­ταίο, το οποίο μάλ­λον θα ακούω μέχρι να έρθει η δική μου η ώρα, ένα τρα­γού­δι που γλί­τω­σε την επα­νε­κτέ­λε­ση, πάρ­θη­κε κατευ­θεί­αν από την πρό­χει­ρη ηχο­γρά­φη­ση μιας πρό­βας, όπου μέσα σ’ένα μου­σι­κό τοπίο γεμά­το γλυ­κιά ρυθ­μι­κή ομί­χλη ο Παύ­λος τρα­γου­δά με εξαϋ­λω­μέ­νη φωνή λόγια γεμά­τα αγά­πη για τους ανθρώ­πους που ήταν σύντρο­φοί του δέκα ολό­κλη­ρα χρό­νια. Έτσι να τον θυμά­στε».

Αλέκος Παπαδόπουλος, περιοδικό Ήχος, Νοέμβριος 1991

TRIVIA

  • Σύμ­φω­να με μαρ­τυ­ρία του Αλέ­κου Αρά­πη ‑και δεδο­μέ­νης της υπο­γρα­φής νέου συμ­βο­λαί­ου με την EMI- ο Παύ­λος, λίγο πριν ανα­χω­ρή­σει το καλο­καί­ρι του ΄90 για τη Νάξο προ­κει­μέ­νου να απο­το­ξι­νω­θεί, έδω­σε στο συγκρό­τη­μα ένα τετρά­διο με στί­χους του και μια κασέ­τα με τον ίδιο να παί­ζει στην κιθά­ρα τα τρα­γού­δια που θα απο­τε­λού­σαν το υλι­κό του και­νούρ­γιου δίσκου, με τη λογι­κή να δου­λέ­ψουν μου­σι­κά οι Απρο­σάρ­μο­στοι τα κομ­μά­τια χωρίς εκεί­νον, και με τον ερχο­μό του να μπουν μαζί στο στού­ντιο.
  • Τα «ρεμπε­τοει­δή» «Χαρ­μά­νης κι άφρα­γκος»«Ασ’την καρ­διά σου» και «Αν ήσουν φίλος» είχαν ηχο­γρα­φη­θεί σε πρω­τό­λεια μορ­φή περί­που μια δεκα­ε­τία πριν, από τον ίδιο τον Παύ­λο, σε μια πολύ πρό­χει­ρη σπι­τι­κή ηχο­γρά­φη­ση, μόνο με τη συνο­δεία μιας ακου­στι­κή κιθά­ρας. Σε αυτή τη μορ­φή τους είχαν συμπε­ρι­λη­φθεί και στην έκδο­ση «Τα Μπλουζ του Πρί­γκη­πα» (ΜΒΙ, 1992) –τα δύο πρώ­τα με δια­φο­ρε­τι­κούς τίτλους: «Ο Χαρ­μά­νης» και «Κρί­μα το παι­δί» αντί­στοι­χα. Πιθα­νό­τα­τα, κάποια από αυτά τα κομ­μά­τια, είναι τα «δύο ρεμπέ­τι­κα μετα­γραμ­μέ­να σε ροκ ήχο» που ανα­φέ­ρει ο Παύ­λος στη συνέ­ντευ­ξή του το Σεπτέμ­βρη του ’90, ως σχέ­διο για τον επερ­χό­με­νο δίσκο. Πιστοί στο πνεύ­μα αυτό –ίσως και ακο­λου­θώ­ντας κάποια οδη­γία ή παράγ­γελ­μα του Παύ­λου- οι Απρο­σάρ­μο­στοι ενορ­χή­στρω­σαν τα κομ­μά­τια με το γνώ­ρι­μο ηλε­κτρι­κό ήχο τους.
Παύλος Σιδηρόπουλος
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να εξασφαλίσει ότι θα έχετε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στην ιστοσελίδα μας. Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies.
Αποδοχή
Άρνηση