Ο Παύ­λος Σιδη­ρό­που­λος ήταν ένας άνθρω­πος με πολ­λές ιδέ­ες, έντο­νες ανη­συ­χί­ες και προ­βλη­μα­τι­σμούς που προ­σπα­θού­σε συνε­χώς ν’ απο­τυ­πώ­νει σε οποιο­δή­πο­τε κομ­μά­τι χαρ­τί έπε­φτε στα χέρια του.

Το αρχείο του Παύ­λου Σιδη­ρό­που­λου είναι το σύνο­λο των γρα­πτών που κατά­φε­ρε να συγκε­ντρώ­σει η αδελ­φή του Μελί­να και απο­τε­λεί­ται από ποι­ή­μα­τα, μικρά διη­γή­μα­τα, μετα­φρά­σεις, κοι­νω­νι­κούς, πολι­τι­κούς και κυρί­ως φιλο­σο­φι­κούς προ­βλη­μα­τι­σμούς, σκόρ­πιες ιδέ­ες και φυσι­κά στί­χους από γνω­στά αλλά και από ανέκ­δο­τα τρα­γού­δια. Η ψηφιο­ποί­η­ση του αρχεί­ου ξεκί­νη­σε τον Οκτώ­βρη του 2010 και ολο­κλη­ρώ­θη­κε τον Μάρ­τιο του 2011 από τον Πανα­γιώ­τη Θερ­μο­γιάν­νη, ενώ η ταξι­νό­μη­ση των γρα­πτών βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη.

Η συνή­θεια του Παύ­λου να γρά­φει συνε­χώς και σε οτι­δή­πο­τε έπε­φτε στα χέρια του, ακό­μα και σε χαρ­το­πε­τσέ­τες, ενώ στην ίδια σελί­δα μπο­ρού­σε να γρά­φει στί­χους τρα­γου­διών, σκόρ­πιες ιδέ­ες, ως τηλέ­φω­να φίλων και σημειώ­σεις για δου­λειές του σπι­τιού, μετα­τρέ­πει την ταξι­νό­μη­ση σε μια, σίγου­ρα χρο­νο­βό­ρα, παράλ­λη­λα όμως συναρ­πα­στι­κή εργα­σία που απο­κα­λύ­πτει άγνω­στες πτυ­χές της προ­σω­πι­κό­τη­τας και του έργου του.

Σύντο­μα θα γίνει έντυ­πη δημο­σιο­ποί­η­ση τμή­μα­τος του αρχεί­ου, ενώ κάποια επι­λε­κτι­κά κομ­μά­τια εμπλου­τί­ζουν ήδη και θα συνε­χί­σουν να εμπλου­τί­ζουν στα­δια­κά αυτή την ιστο­σε­λί­δα.