Προς τη μεγάλη δύση

Ι5 

ερμηνεία: Αλέκος Αράπης

Καμιά πνοή ανέμου δε φυσά
κι όμως κινούνται αδιάκοπα φαντάσματα.
Ο καταρράκτης άλλο δεν κυλά,
παρά μονάχα αυτά τα αιώνια πλάσματα.

Βροχή από αίμα κι ερημιά,
φεγγάρι κόκκινο κι ο ήλιος μόνιμα γυρίζει
μες το σκοτάδι μια ματιά,
κοστίζει την κατάρα του ήχου που για πάντα πάει να σβήσει

Μες τα βιβλία των μάγων η σιωπή κι η ερήμωση
θα έχουν καταλήξει.
Όταν νερό δε θα κυλά, αέρας πια δε θα φυσά
κι όμως ενέργειες θα κινούνται αδιάκοπα προς τη μεγάλη δύση
Παύλος Σιδηρόπουλος
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να εξασφαλίσει ότι θα έχετε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στην ιστοσελίδα μας. Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies.
Αποδοχή
Άρνηση