Ι5
ερμηνεία: Αλέκος Αράπης
Καμιά πνοή ανέμου δε φυσά κι όμως κινούνται αδιάκοπα φαντάσματα. Ο καταρράκτης άλλο δεν κυλά, παρά μονάχα αυτά τα αιώνια πλάσματα. Βροχή από αίμα κι ερημιά, φεγγάρι κόκκινο κι ο ήλιος μόνιμα γυρίζει μες το σκοτάδι μια ματιά, κοστίζει την κατάρα του ήχου που για πάντα πάει να σβήσει Μες τα βιβλία των μάγων η σιωπή κι η ερήμωση θα έχουν καταλήξει. Όταν νερό δε θα κυλά, αέρας πια δε θα φυσά κι όμως ενέργειες θα κινούνται αδιάκοπα προς τη μεγάλη δύση